Divan-e Nurbakhsh
دیوان نوربخش

حرم صدق و صفا خلوت درویشان است

 دم روح‌القدسی صحبت درویشان است

ای که در بند جهانی و بلندی طلبی

لامکان زیرترین رفعت درویشان است

چند در علت خلقت سببی می‌جویی

مقصد از خلق بشر خلقت درویشان است

محو پیکان قضا، شیوهٔ اثبات رضا

این همه رسم و ره حضرت درویشان است

چشم زاهد به بهشت است و تماشای قصور

 گوشهٔ فقر و فنا جنت درویشان است

از ازل تا به ابد جنبش ذرات جهان

ز اشتیاق نظر فرصت درویشان است

کیمیا را ز که جویی که نیابی هرگز

کیمیا در قدم خدمت درویشان است

غرّه بر خویش مشو طعنه به درویش مزن

غیر را راه زدن، غیرت درویشان است

نتوان داد ز درویش نشانی هرگز

هرچه بینی به جهان آیت درویشان است

نوربخش از چه ز درویش سخن گویی باز

که خجل ناطقه در مدحت درویشان است