top of page
نگران روی ساقی شده دیده خمارم
به پیاله و می او نظری دگر ندارم
منم آن شکسته جامی که ز مستی جمالش
نکنم هوای ساغر نرود ز کف قرارم
نه وصال و هجر خواهم نه دوا و درد دانم
که ارادهای نماندهاست به دست اختیارم
تو ز کفر و دین چه خواهی که ورای کفر و دینم
تو ز حال من چه پرسی که ز خویش برکنارم
ره بوستان نگیرم که تمیز خار و گل نی
که رمیده از دو دنیا شده چشم انتظارم
ز نشان و نام رستم ز رسوم خلق جستم
که ز مردم زمانه به کسی نمانده کارم
اگر از دیار وحدت به زبان اهل کثرت
زده نوربخش حرفی به گزاف شرمسارم
bottom of page