top of page
ما درد عشق را به نگاهی دوا کنیم
در بوتهٔ صفا مس دل را طلا کنیم
دادیم هرچه بود نیازی به ناز دوست
تا ترک ادعا به حریم وفا کنیم
ما را که ره به کوی خرابات داده‌اند
خود را اسیر زاهد خودبین چرا کنیم
چندان‌که گوش دل شنود نغمهٔ الست
کی اعتنا به دعوی شیخ شما کنیم
تا شد جناب پیر مغان مقتدای ما
در راه و رسم عشق بدو اقتدا کنیم
عمری بر آستان محبت نشسته‌ای
بگذار خویش را و بیا تا صفا کنیم
کرّوبیان به میکده بردند نوربخش
گفتند خدمتی به رضای خدا کنیم
bottom of page