Divan-e Nurbakhsh
دیوان نوربخش

ای کعبه به خود مناز ما را

دلدار عیان بود به هر کو

لب بر لب یار تا نهادیم

رستیم ز قید زلف و گیسو

ساکن چو شدیم با محرک

حاجت نبود دگر تکاپو

ما را سر گفت‌وگو نباشد

یار است به ما ز ما سخن‌گو

تا گرد خودی ز خود تکاندیم

دیدیم که غیر از او نماندیم