Divan-e Nurbakhsh
دیوان نوربخش

دی نکته همی آموخت پروانه به پروانه

کاین ما و تو افزاید افسانه به افسانه

جز شمع نباید جست جز شمع نباید دید

در عشق من و ما شد بیگانه به بیگانه

با دیدهٔ دل بنگر در سینه بود پنهان

گنجی که همی جویی ویرانه به ویرانه

او جاذبه او مجذوب او طالب و او مطلوب

در حلقهٔ ما می‌گفت دیوانه به دیوانه

یک باده بود در جام دیدم به هزاران نام

هرچند که گردیدم میخانه به میخانه

گر همسفر مایی مردانه ز ما بگذر

یکجا دل و دین را ده جانانه به جانانه

تا عشق مهندس شد در کعبهٔ دل ما را

بنمود به پا هر سو بتخانه به بتخانه

نوری که خدا بخشد بی چون و چرا بخشد

بیهوده چه می‌گردی کاشانه به کاشانه